ԱՊՈՒՐ – ՇՈՐՊԱ


Ա­պու­րը շատ սի­րո­ւած ա­ռօ­րեա­կան ու­տեստ է մեր խո­հա­նո­ցին մէջ տա­րո­ւան բո­լոր ե­ղա­նակ­նե­րուն ալ․ կան բազ­մա­թիւ ա­պուր­նե­րու տե­սակ­ներ՝ եւ մսա­յին եւ բան­ջա­րե­ղէ­նա­յին եւ արմ­տի­քա­յին․ կան ա­պուր­ներ (խաշ, խա­շու), ո­րոնք կը ճա­շա­կեն հա­ցը մէ­ջը բրդե­լով, յա­ճախ նաեւ պաղ մա­տու­ցո­ւող ա­պուր­ներ ու­նինք: Սա­կայն պետք է ընդգ­ծել, որ ՙա­պուր՚ բառն ու­նի եր­կու կի­րա­ռու­թիւն․ ա­ռա­ջի­նըˋջ­րա­լի կե­րա­կուր, այս­պէս օ­րի­նակˋ թա­նա­պուր, ոս­պա­պուր, կաթ­նա­պուր ե­ւայլն: Ո­րոշ բար­բառ­նե­րու մէջ ան հո­մա­նիշն է փի­լաւ բա­ռին, օ­րի­նակˋ կոր­կո­տա­պուր, ճտա­պուր (ճուտ = հավ), օ­ռու­զա­պուր (օ­ռուզ = բրինձ), խի­տա­պեր (խիտ = խոտ, բան­ջար) ե­ւայլն: Եր­կուքն ալ հա­ւա­սա­րա­պէս գոր­ծա­ծա­կան են․ ՙա­պուր՚ բառն յա­ռա­ջա­ցած  է ապ­րել, ապ­րուստ, պա­րէն, ու­տե­լիք հաս­կա­ցու­թե­նէն․ հե­տե­ւա­բար եր­կու եզ­րոյթ­ներն ալ կա­րե­լի է հա­մա­րել ըն­դու­նե­լի եւ ճիշդ:

Ա­պուր բա­ռը որ­պէս փի­լաւ յա­ճախ կʼար­տա­յայ­տո­ւի ա­պեր կամ ա­պուռ հնչի­նա­փո­խու­թեամբ։ Ա­ւե­լի շատ տա­րա­ծո­ւած է որ­պէս ջրա­լի կե­րա­կուր, սա­կայն եւ նոյն­քան տա­րա­ծո­ւած է ՙշօր­պա, շօր­վա, չօր­պա, վռիկ՚ բա­ռե­րը, ո­րոնք հո­մա­նիշ են ա­պուր բա­ռին: Հա­ւա­նա­բար ՙշօր­պա՚ բա­ռը դե­ռեւս 7րդ ­դա­րի ա­րա­բա­կան տի­րա­պե­տու­թեան շրջա­նին ան­ցած է մեր լե­զո­ւին մէջ, ան յա­ռա­ջա­ցած է ա­րա­բե­րէ­նի շա­րապ = խմել բա­ռէն, եւ ան­ցած է եւ­րո­պա­կան լե­զու­նե­րուն սուպ = soup բա­ռով․ ինչ­պէս որ շու­ռուպ = օ­շա­րակ = syrup, նաև շե­րեփ բա­ռե­րը:

Ժո­ղովր­դա­կան խօ­սակ­ցու­թեան մէջ բազ­մա­թիւ են ա­պու­րի հետ կա­պո­ւած բա­ռա­կա­պակ­ցու­թիւն­ներն ու ա­ռած­նե­րը․ այս­պէս­ˋա­պուր ը­նել – ­հո­գե­պա­հուս­տով ապ­րիլ, ա­պուր ե­փել – ­դա­տաս­տան տես­նել, ա­պուր ու­տել -­ ան­թոյ­լատ­րե­լի ա­րարք ը­նել, ա­պուր խառ­նել -­ ու­րի­շի ներ­քին գոր­ծե­րուն խառ­նո­ւիլ, պաղ ա­պուր -­պա­ղա­րիւն մարդ, ա­պուր­ցու- ըն­դե­ղէն ա­պու­րի հա­մար եւ ա­պու­րա­մանˋ ա­պու­րը ճա­շա­կե­լու յա­տուկ խոր ա­ման:  ՙԱ­պուր կերˋ դուռ ել, փլաւ կերˋ լեռ ել՚ ա­ռա­ծը կը նշա­նա­կէ ի տար­բե­րու­թիւն փի­լա­ւին­ˋա­պու­րը չի կշտաց­ներ, իսկ ՙքու առ­ջե­ւի ա­պու­րը կեր՚ ար­տա­յայ­տու­թեամբ կը զգու­շաց­նեն մարդ­ոց չխառ­նո­ւիլ ի­րենց գոր­ծին:

Մեր ա­ւան­դա­կան խո­հա­նո­ցին մէջ յա­ճախ ա­ւե­լի յստակ գոր­ծա­ծու­թիւն ու­նին ա­պու­րի հո­մա­նիշ­նե­րը, կամ փոքր նրբե­րանգ­նե­րով կը զա­նա­զա­նո­ւին ի­րար­մէ․ այս­պէս օ­րի­նակˋ վռիկ – ­պահ­քի ան­ժուր (ա­նիւղ) ա­պուր, իսկ Մեծ Պահ­քի հիմ­նա­կան ա­պու­րըˋ թթո­ւեց­րած ծե­ծա­ծով մա­խո­խա­պուրն է։ Թա­նա­պու­րըˋ խնո­ցու թա­նով ե­փած ա­պուրն է, մինչ­դեռ չոր­թա­նա­պու­րըˋ չոր­ցած թա­նով (կամ քա­մած մա­ծու­նով) պատ­րաս­տո­ւած է, իսկ մած­նա­պու­րըˋ թարմ մա­ծու­նով ե­փած ա­պուրն է։ Ամ­րա­ն պատ­րաս­տո­ւող պա­ղա­պու­րըˋ թարմ մա­ծու­նը խա­շած ծե­ծա­ծին վրայ լեց­նե­լով կը ճա­շա­կեն, հռա­ծա­ծը (ե­ռա­ցած) ար­ցա­խեան ա­պուր մըն է, մա­ծու­նը կʼե­ռաց­նեն, տաք – ­տաք կը լեց­նեն ման­րո­ւած ա­ռատ սա­միթ, հա­մեմ (գինձ) եւ ա­նա­նուխ։ Թար­խա­նա­պու­րըˋ չոր թար­խա­նան թրջե­լով կʼե­փեն: Կան նաեւ ո­րոշ քաղց­րե­ղէն­ներ, ո­րոնց ջրա­լի տար­բե­րակն ալ ու­նինք․ հալ­վա – ­հալ­վա­պուր, փո­խին ձ(դ) – ­փո­խին­դա­պուր, մա­լէզ – ­մա­լէ­զա­պուր ե­ւայլն։

Խաշ ճա­շա­տե­սակն ալ ա­պու­րի տա­րա­տե­սակ պի­տի հա­մա­րել։ Սո­վո­րա­կան խա­շէն զատ կան ա­ռօ­րեա­կան բազ­մա­թիւ խա­շու­ներ․ լո­բա­խա­շու (հա­տիկ լու­բիա­յով եւ ըն­կոյ­զով ա­պուր), ոս­պա­խա­շու, ըն­կը­զա­խա­շու (ըն­կոյ­զով), ձո­ւա­խա­շու (հաւ­կի­թով), ձկնա­խա­շու, տոլ­մա­խա­շու (խա­ղո­ղի տե­րե­ւով ու բին­ձով ճաշ), պան­րա­խաշ, հա­ցի խա­շուլ, կճա­խաշ (կճուճ, կա­րա­սի­կի մեջ ե­փած ըն­դե­ղէն), ե­ւայլն:

Յա­տուկ ա­պուր­նե­րու շար­քին կան բազ­մա­թիւ հին ա­պուր­ներ, օ­րի­նակˋ Ա­նիի ան­գա­ճա­պու­րը (ա­կան­ջի ձե­ւով պատ­րաս­տո­ւած խմո­րագն­դիկ­նե­րով), պո­չո­վա­պուր (ա­րաբ­կիր­ցի­նե­րու ա­պուրն է, չոր­ցած սմբու­կի պո­չե­րով ե­փո­ւած), թթո­ւա­պուր (քա­ցա­խով եւ կծու պղպե­ղով հա­մե­մո­ւած թթու ա­պուր Ա­ւագ Հինգ­շաբ­թի օ­րո­ւան յա­տուկ), վար­դա­պետ շոր­պա (վան­քե­րուն մէջ պատ­րաս­տո­ւող ոս­պա­պուր), ա­նու­շա­պուր կամ մայ­րա­մա­պուր (Զա­տի­կին պատ­րաս­տո­ւող չի­րե­րով ու ծե­ծա­ծով քաղցր կի­սաջ­րա­լի ու­տեստ), հա­տի­կա­պուր (գար­նա­նա­ցա­նէն ա­ռաջ պատ­րաս­տո­ւող արմ­տիք­նե­րով ծի­սա­կան ա­պուր­ˋաս­տո­ւած­նե­րուն նո­ւի­րա­բե­րե­լու հա­մար),  բակ­լա­պուր (Պահ­քի ա­ռա­ջին օ­րը կը պատ­րաս­տեն), մա­խո­խա­պուր (պահ­քի գլխա­ւոր ա­պու­րը, կա­րին­ցի­ներն ու­նին յա­տուկ պար այս ա­նու­նով), դդմա­պուր (մա­րաշ­ցի­նե­րու հար­սա­նե­կան ճաշն է) ե­ւայլն:

Ա­պուր­նե­րու ա­նուն­նե­րը սա­կայն կʼո­րո­շո­ւին գլխա­ւոր բա­ղադ­րի­չի առ­կա­յու­թեամբ․ այս­պէս օ­րի­նակˋ կա­ղամ­բա­պուր, ոս­պա­պուր, լո­բա­պուր, սի­սե­ռա­պուր, սնկա­պուր,  չի­րա­պուր, մաս­րա­պուր, հո­նա­պուր, մած­նա­պուր, գնդի­կա­պուր, ծնի­կա­պուր (մանր կոր­կոտ), դդմա­պուր, բան­ջա­րա­պուր, կաթ­նա­պուր, ձկնա­պուր, սո­խա­պուր, փի­փեր­թա­պուր ե­ւայլ:   

Դդմա­պուր

Բա­ղադ­րու­թիւն

1 քի­լօկ­րամ դդում

300 կրամ կտոր միս (ըստ նա­խա­սի­րու­թեան)

1 գա­ւաթ սի­սեռ

2 ա­պու­րի դգալ լո­լիկ – պղ­պե­ղի մա­ծուկ

1 լի­մո­նի հիւթ

3 պճեղ սխտոր կար­միր պղպեղ

ա­նա­նուխ

աղ

Պատ­րաս­տու­թիւն

 

 

1 – Մի­սը քիչ ջու­րով ե­ռաց­նել« թա­փել ջու­րը:

2 – ­Նա­խա­պէս թրջո­ւած սի­սեռն ու մի­սը միա­սին խա­շել:

3- Ա­ւելց­նել խո­րա­նար­դիկ­նե­րով կտրտած դդու­մը, ե­ռաց­նել 10 վայր­կեան:

4- Կրա­կը մա­րե­լէն ա­ռաջ խառ­նել հա­մե­մուն­քը, լի­մո­նի հիւթն ու ճզմո­ւած սխտո­րը:

5- Մա­տու­ցել փի­լա­ւի ըն­կե­րակ­ցու­թեամբ: