Ն․ Գաբրիէլեան
Լուսահոգի Սրբազան Մեղրի՛կ, Թորոնթոյի Ս․ Աստուածածին եկեղեցւոյ փայլուն Աստղը եղաք տասնըչորս տարիներ, վայելեցինք ձեր ներկայութիւնը, խանդավարութիւնը, երկարաշունչ կեանքով լեցուն, իմաստալից ձեր քարոզները։
Անմոռանալի յիշատակելի տարիներ եղան մեզի համար, դպրոցական աշակերտներէն սկսեալ, որոնք իրար ետեւի շարքեր կազմած, ամէն օր կ՛այցելէին ձեր գրասենեակը. «Աստուած Օգնական Հայր Սուրբ», փաթթուկ մը եւ շաքար-շոքոլայ մը առած ուրախ կը բարձրանայի վեր։
Երկրորդականի կարգ մը աշակերներ իրենց ազատ ժամերը կ’անցնէին ձեր գրասենեակին մէջ:
Անսահման սէր եւ գուրգուրանք կու տայիք բոլորին, այդ սիրոյ մէջ կար խորունկ հաւատք մեր եկեղեցւոյ հարուստ ժառանգութեան հանդէպ:
Հաւատարիմ եւ կատարեալ Սերմնացանն ու մշակը դարձաք մեր Քրիստոնէական հաւատքին:
Եկեղեցւոյս Ս․ Խորանը ճոխ էր, մեր սիրելի սարկաւագներով, պատանիներով եւ ինչու չէ մանուկներով: Բարի նախանձ մը կար մանուկներու մէջ եկեղեցւոյ շապիկը հագնելու եւ ծառայելու եկեղեցւոյ:
Մենք եկեղեցի յաճախողներս կը կազմէինք մեծ ընտանիք մը լեցուն սիրով եւ յարգանքով:
Կեանքը ձեզի տուաւ շատ բարձր ալիքներ եւ ցաւ: Սակայն աշխատելու եռանդը միշտ մնաց բարձր:
Կանուխ էր. կիսաւարտ աշխատանքներ թողեցիք ետին. «Խորհուրդ մարդկանց, կամքն Աստուծոյ»…
Մեր երկնաւոր հայրը ձեզ կանչեց, «Բարի ու հաւատարիմ ծառայ եղար. հանգչէ եւ միացիր քու սիրելի ընտանիքին անդամներուն»։
Տէրը լուսաւորէ ձեր անգին եւ նուիրեալ հոգին․ Հանգիստ ձեր տանջուած մարմնին եւ հոգիին՝ տիրոջը հանգստարանին մէջ։