Սպահանի զբօսաշրջային կարեւոր ու հայկականութեամբ աչքի զարնող փողոցներէն մէկն է: Հայկական խանութներով շրջապատուած պուրակի կեդրոնին Խաչատուր վարդապետ Կեսարացիի արձանն է. Իրանի եւ Միջին Արեւելքի առաջին տպարանի հիմնադիրն է:
Առջեւը` Սուրբ Ամենափրկիչ վանքն է: 24 հայկական եկեղեցիներէն այսօր կանգուն է 13ը: Նոր Ջուղայի ճարտարապետութիւնը, որմնանկարչութիւնը, նաեւ կերպարուեստն ու գեղանկարչութիւնը նոր ոճային դպրոց մը սկզբնաւորած են: Ամենացայտուն օրինակը 1655 թուականին 9 տարուան մէջ կառուցուած Ամենափրկիչ վանքն է:
Դրախտէն մինչեւ Ահեղ դատաստան` եկեղեցւոյ պատկերներով կարելի է կարդալ Աստուածաշունչը: Իբրեւ հիմնական հեղինակ, կը նշուին 3 նկարիչներ ` Տէր Ստեփանոս, Մինաս, Յովհաննէս Մրքուզ: Վերջինը նաեւ ինքզինք անմահացուցած է` ծնկաչոք վանականի տեսքով: Անոնցմէ ետք որմնանկարներուն վրձին չէ դպած: Շուրջ 400 տարի անոնք պահպանուած են` առանց վերականգնման անհրաժեշտութեան: Միայն 15 տարի առաջ պատերէն մաքրած են մոմերու ու խունկի յառաջացուցած ծուխն ու իւղը: Իբրեւ յիշողութիւն պատկերներու նախկին տեսքէն` կարկատան յիշեցնող փոքրիկ կտորներ ձգած են:
«Աս նկարները փոխառուած են եւրոպական նկարչութիւնից, բայց ոչ գունաւոր, սեւ ու սպիտակ: Մեր նկարիչները այսպէս գեղեցիկ գոյներ են տուել: Եւրոպական, պարսկական եւ հայկական ոճի եկեղեցի է, չես կարող առանձնացնել»,- կը նշէ վանքի հսկիչ Երուանդ Յովսէփեանը:
